တစ္ခါ တစ္ခါက်ရင္ စဥ္းစားမိပါရဲ ့။ ငါဘာေကာင္လည္းလုိ ့ ...
ငါဟာ ဘာေကာင္မွ မဟုတ္ပါဘူး။
ငါဟာ ငါပါဘဲ။
ငါ့ခံယူခ်က္နဲ ့ ငါအသက္ရွင္တယ္။
ဒါကို မင္းတုိ ့ရူးတယ္လုိ ့ေျပာမလား။
လူခ်င္းတူေပမယ့္ ရင္ခုန္သံခ်င္းမတူႏိုင္သလို
ခံယူခ်က္ျခင္းလည္းမတူႏိုင္ဘူး။
ဒါေပမယ့္ ငါ့ရင္ခုန္သံေတြ ငါ့ ခံယူခ်က္ေတြကို
မေကာင္းဘူးလာမေျပာနဲ ့။
(..............ေတြ ငါ့ကိုလာၿပီးေ၀ဖန္ဖို ့မစဥ္းစားနဲ ့)
အျပင္းစားသီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို ေအာ္လုိက္ခ်င္တယ္။
ေအး
ငါ့သမိုင္းငါေရးေနတဲ့အခ်ိန္
ငါ့ကို လာေ၀ဖန္ခ်င္ရင္
မင္းတုိ ့
(...)သံုးမက်တဲ့ မင္းတို ့အေတြးအေခၚေတြ
အရင္ျပင္လုိက္ပါ။ ။
♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦
ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုကို ခ်လိုက္မိေတာ့ လူေတြရဲ ့စကားသံေတြကိုၾကားလုိက္ရတယ္...
အမ်ိဳးမ်ိဳးေ၀ဖန္ၾကတယ္ ....
ေကာင္းေသာေ၀ဖန္ျခင္းကို လက္ခံခ်င္ေပမယ့္
ႏွားေခါင္းရွံဳ ့ၿပီးေျပာတာမ်ိဳးကို မလိုလားခ်င္ဘူး
အဲဒါေၾကာင့္ ရင္ထဲမွာျဖစ္လာတာကို ခ်ေရးမိတယ္ ...
No comments:
Post a Comment